Wednesday, April 6, 2011

Cuba explain kenapa.

Kenapa aku tak boleh nak hafal ekonomi even dah hafal byk byk kali ?

Kenapa benda yang aku baca, hafal bagai nak gila tak masuk masuk dalam kepala otak aku ?

Kenapa kira kira math sng nak paham, tapi bila jwb soalan susah pula rasanya ?

Kenapa aku tak baca bisnes lagi ?

kenapa aku riak rasa akaun tu sng so takpayah nak study ?

Kenapa aku tggu msg kau tak reply reply lagi ?

Ke kau sngaja taknak reply msg aku ?

Kenapa aku cuba gagahkan ego aku tetapi aku masih menunggu kau ?


kenapa aku nak focus study tapi tapi susah ? -.-'

Kenapa aku rasa sedih sgt skrng ni ?


Kenapa aku rasa hari ni lain sgt.


Kenapa kau tak beri penejelasan dgn lebih jelas ?


Kenapa kau tinggalkan aku begitu sahaja tak reply msg tanpa sbrng berita ?


Kenapa kau suka buat aku mcm ni ?


Kenapa aku takut sgt nak repeat matrik ni ?


kenapa kali ni aku rasa biasa je tak berjumpa dgn kau ?


kenapa hari ni aku cuba gagah tidak menghubungi kau tetapi hati aku sedih sgt.


Kenapa aku rasa hati aku kosong ?


Kenapa aku takut nak hadapi exam ni ?

Kenapa aku rasa nak menangis bila tak dapat nak menghafal semuanya dan baru nak catch up satu bab satu hari SEMUA SUBJECT ?

Kau paham kan apa yang aku rasa skrng ni ? kau paham aku tertekan ? Kau phm kan aku perlukan kau ? Kau tahu kan kau la tmpt aku meluahkan semua ?

Baru aku nak luahkan, kau dah hilang entah kemana. lagi bertmbah sedih aku rasa.


Hari ni aku menangis seorang diri menyesal tak sudah sbb suka ponteng class, menyesal tak sudah kerana baru nak catch up semuanya skrng ni. Otak aku penuh, aku sukar nak menerima semuanya. Tapi aku takut. Bantu lah aku, jgn drop aku, jgn jatuhkan smngt aku.

Kawan aku boleh cakap "kau ni dah teruk sgt ni Nana smpai satu hapa pun taktahu. dah la lmbat pick up, aku explain byk kali tak phm phm" Kau menjatuhkan aku bukan ? Itu lagi membuatkan smngat aku jatuh dan aku terasa diri aku ni sgt tidak berguna.

Tapi aku taktahu nak mengadu dgn siapa. Sedihnya aku rasa. Aku kan bodoh, aku kan lmbat pickup, aku kan pemalas.


hari ni satu ahri aku menghadap buku tanpa rasa jemu. Kau bayangkan dari pkul dua ke pkul 4, pkul 5 smbung balik smpai maghrib. Pkul 9 smbung lagi smpai pkul 12.

Seksa nya aku rasa. Ya Allah berikan lah aku kekuatan. Aku takut nak hadapi semua ini seorang. Kesian kan aku ? Tiada siapa disisi aku. Aku malu nak menangis dpn emak, sbb aku tahu dia akan terluka mendengar rintihan aku. Prnh sekali aku menangis mengadu dgn dia sbb roomate aku layan aku teruk, menangis sbb aku tak boleh nak jwb paper akaun di waktu PSPM dulu. Dia hnya terkedu, takmahu mendgr rintihan aku lalu letak ganggang telefon dan hnya mampu mennghntar pesanan ringkas memberi kata kata smngat.

Skrng ni siapa nak dgr rintihan aku ? Siapa nak dgr keluhan aku ? Tiada siapa siapa. kwn kwn menjatuhkan smngat aku. Teman istimewa dimanakah awak ? saya betul betul perlukan awak skrng ini :(


Jgn pernah tinggalkan saya yang keseorangan ini. Aku menaip smbil menangis. Esok gagahkan diri ke cubicle di pagi buta, mungkin pengajar lebih memahami aku :)

No comments:

Post a Comment